Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας σε σχήμα πεταλούδας που βρίσκεται στο κάτω μέρος του λαιμού και παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες. Οι θυρεοειδικές ορμόνες ελέγχουν τα ενεργειακά αποθέματα του σώματος και επηρεάζουν τη λειτουργία σχεδόν όλων των οργάνων, ακόμα και το ρυθμό της καρδιάς. Συχνά ο θυρεοειδής μπορεί να παραγάγει περισσότερη ή λιγότερη ορμόνη. Τότε έχουμε υπέρ- ή υπόθυρεοειδισμό αντίστοιχα.

Πότε μία έγκυος πρέπει να ελέγξει τη λειτουργία του θυρεοειδούς;

Μέσα στις αρχικές εξετάσεις αίματος που κάνει μία έγκυος, είναι και η μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών. Αν οι μετρήσεις είναι πέρα από τα επίπεδα που θεωρούνται φυσιολογικά για την εγκυμοσύνη (οι φυσιολογικές τιμές των εξετάσεων είναι διαφορετικές στην εγκυμοσύνη), τότε ο μαιευτήρας θα παραπέμψει την έγκυο σε ενδοκρινολόγο για να ξεκινήσει μια παρακολούθηση και ενδεχομένως θεραπεία. Είναι πολλές οι γυναίκες που χρειάζονται θεραπεία μόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η οποία συνήθως διακόπτεται μετά τη γέννα.

Οι γυναίκες που έχουν γνωστή θυρεοειδοπάθεια και βρίσκονται ήδη σε αγωγή, θα πρέπει, σε συνεννόηση με τον ενδοκρινολόγο τους να αναπροσαρμόσουν τη δοσολογία του φαρμάκου στην πορεία της εγκυμοσύνης.

Ποιος είναι ο ρόλος των ορμονών του θυρεοειδούς στην εγκυμοσύνη;

Οι θυρεοειδικές ορμόνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος του εμβρύου. Κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου, το έμβρυο εξαρτάται από τις θυρεοειδικές ορμόνες που του παρέχει η μητέρα, οι οποίες φτάνουν στο έμβρυο από το αίμα της μητέρας, μέσω του πλακούντα. Περί τη 12η εβδομάδα της κύησης, ο θυρεοειδής αδένας του εμβρύου αρχίζει να λειτουργεί, παρόλα αυτά δεν μπορεί να φτιάξει αρκετή ορμόνη για να καλύψει της ανάγκες του μωρού, μέχρι τη 18η με 20η εβδομάδα της κύησης.

Ο υποθυρεοειδισμός στην έγκυο, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και σωστά, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως αποβολές, αναιμία της μητέρας ή προεκλαμψία. Η επίδραση του υποθυρεοειδισμού στο έμβρυο αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, τη νοητική λειτουργία καθώς και το βάρος γέννησης.  Συνήθως όλες αυτές οι επιπλοκές συμβαίνουν σε σοβαρές περιπτώσεις υποθυρεοειδισμού, και οι περισσότερες έγκυες δε διατρέχουν αυτούς τους κινδύνους.